اخلاص مرتبه ای است که در آن انسان همه تأثیرها را منحصرا از آن خداوند می داند و برای هیچ یک از عوامل طبیعی و غیر طبیعی تأثیری مگر به صورت وساطت و در طول تأثیر الهی و طبق خواست خداوند،قائل نیست.آری،انسان در هنگام بلا،خدا را خالصانه می خواند؛و خداوند هم اجابت می کند.بر اساس این آموزه،خداوند از انسان می خواهد که در همه اعمال خود اخلاص داشته باشد که از جمله آنها عبادت است که جوهره آن دعا است. حضرت زهرا[سلام الله علیها]اخلاص در عمل و عبادت را موجب باز شدن درهای رحمت الهی بسوی انسان و قرار دادن مصلحت های خوب برای او بخاطر عمل خالصانه دانسته و می فرماید؛[من أصعد الی الله خالص عبادته أهبط الله -عز و جل- إلیه أفضل مصلحته؛کسی که عبادت های خالصانه خود را بسوی خدا فرستد،پروردگار بزرگ،برترین مصلحت او را بسوی او فرو خواهد فرستاد ]، بر اساس این فرمایش حضرت زهرا سلام الله علیها ؛ لازمه فرود آمدن مصلحت های برتر الهی برای درخواست های ما از پروردگار،داشتن اخلاص در اعمال است و پیروان مکتب اهلبیت می بایست در اعمال و رفتار خود بویژه اعمال عبادی،اخلاص داشته باشند.[عدةالداعی،ص۲۳۳؛بحارالأنوار،ج۴۸،ص۱۸۴]
style type="text/css"

نظرات شما عزیزان:

موضوعات مرتبط: <-CategoryName->
برچسب‌ها: <-TagName->